PAS, PFAS, CO2, NH3/4+, N2 of NOx, aardbevingen, lerarentekort, politietekort, verpleegkundigentekort, bouwvakkerstekort, etc. etc. Allemaal de schuld van de politiek...
...die het dus ook moet oplossen. En wel snel, op een manier die wij persoonlijk eerlijk vinden en zonder dat we er last van hebben. Wetten maken, regels aanpassen, geld schuiven – simpel.
Als het zo simpel was als de sociale media en diverse belangengroeperingen ons willen doen laten geloven, zou de “politiek”, en het onder hen ressorterende ambtenarenkorps, de zaak dan niet gewoon snel oplossen? Ik neem aan dat het niet louter masochisten zijn in Den Haag, bij de provincie- of in de gemeentehuizen en schat daarom tevens in dat het wat complexer ligt dan ons lief is. Zijn de (m/v) leraren, politiepersonen, verpleegkundigen en bouwvakkers er überhaupt wel? En als we constateren dat het ontbreken daarvan inderdaad de schuld van de historische politiek is, is daarmee dan het probleem opgelost? Is alles met geld op te lossen?
Beginnend met de feiten
Het is een beproefde methode om op voorhand de boodschapper van onwelgevallige feiten in diskrediet te brengen. Volgens mij zijn feiten onontbeerlijk bij het nemen van goede beslissingen. Vragen om een wetenschappelijk onderbouwde second opinion bij gerede twijfel is dan ook beter dan het schrijven van tendentieuze artikelen over vermeend ondeugdelijke meetmethoden, waar op basis van een enkel sappig detail een geheel meet- of referentiestelsel van tafel wordt geveegd. Wat dan resteert is de praktijk van de koude grond, eendimensionaal “fake news”, felgekleurde meningen en -wellicht een enkele keer- een toevallige waarheid. Als daarop beleid moet worden gestoeld is dat geen solide basis om een generatie aan investeringen op te grondvesten. Ondeugdelijke feiten zijn dat net zo min. Leve het snijvlak van wetenschap en praktijk, één van de succesfactoren van de Nederlandse landbouw.
Dan meningen
Als de meerderheid van de Nederlandse bevolking het belangrijk vindt om twee, drie keer per jaar vanuit Schiphol naar een vakantiebestemming te vliegen of 130 op de snelweg te rijden of veel huizen te bouwen, dan vind ik het persoonlijk buitengewoon oneerlijk dat alleen de landbouwsector wordt aangesproken op het reduceren van NH3, NOx, CO2 of wat dan ook. Het democratisch bestel brengt echter met zich mee dat niet slechts mijn mening telt, doch (helaas) ook die van de vakantievlieger, de 130-rijder of de huizenbewoner. Met andere woorden, je kunt geen beleid stoelen op basis van sectoraal gevoelde eerlijkheid. Ik zou menen dat we als krachtige landbouwsector verbonden moeten smeden met de andere krachtige sectoren om de problematiek te lijf te gaan. Dat is toch beter dan als Calimero afwachten of er nog wat kruimkens van de tafel vallen.
Tenslotte de politiek
Politiek is de wijze waarop in een samenleving de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen - meestal op basis van onderhandelingen - op de verschillende bestuurlijke en maatschappelijke niveaus, doch ook als gezamenlijk overeengekomen proces van arbitrage (bron: Wikipedia). Me dunkt dat dit de positie van “de politiek” helder weergeeft: niet almachtig en alleswetend, doch met de diverse groeperingen proberende er –vanuit een politieke invalshoek- het beste van te maken. Niet de karikatuur van zij versus wij, doch noodzakelijkerwijs (en doorgaand) wederkerig.
Jos Ebbers
Jos Ebbers is lid van Rentmeesters.nl in de provincie Friesland.
Reactie: